Olejek estragonowy, choć mniej popularny w aromaterapii niż olejki miętowy, oregano czy lawendowy, jest skarbnicą działających na zdrowie składników. Badania naukowe potwierdzają, że ma on silne działanie przeciwreumatyczne, pobudza krążenie, poprawia trawienie i wiele innych. Wiedząc więc o tak wielu korzyściach płynących z jego zastosowania, warto dowiedzieć się, jak stosować olejek estragonowy, aby przynosił korzyści bez szkodzenia naszemu zdrowiu.
Estragon (Artemisia dracuncula) to gatunek rośliny pochodzący prawdopodobnie z Syberii, obecnie uprawiany na terenie całej Europy jako ceniona przyprawa kuchenna. Tę bylinę wykorzystywano jednak również od dawna do celów leczniczych. Charakterystyczną cechą estragonu są zwarty pokrój, wąskie liście oraz intensywnie żółte, drobne kwiaty. Wydobywają się z nich intensywne, gorzkie zapachy, które prawdopodobnie zachęciły naszych przodków do przeprowadzania na nich eksperymentów medycznych. Ta gorzkość rośliny była od wieków postrzegana jako skutecznie wspomagająca układ pokarmowy.
Olejek estragonowy jest pozyskiwany z świeżych liści i kwiatów rośliny, które zawierają od 0.3% do 1% olejku eterycznego. Ze względu na jego lecznicze właściwości i specyficzny aromat, jest on destylowany za pomocą pary wodnej, głównie z odmian rosyjskich i francuskich A. dracunculus. Surowiec do produkcji olejku estragonowego jest najczęściej zbierany w czerwcu lub wrześniu. Najlepsza jakość olejku jest uzyskiwana, gdy zbiór następuje popołudniu i kiedy warunki pogodowe są korzystne. Z jednego hektara upraw estragonu można uzyskać 8 ton świeżych liści i kwiatów, które po destylacji dają od 30 do 50 kg olejku eterycznego.
Kluczowym składnikiem olejku estragonowego jest estragol, który stanowi od 60% do 70% jego całkowitej zawartości. Jest on silnym antyoksydantem i bakteriobójczym związkiem o udowodnionych właściwościach przeciwskurczowych. Niemniej jednak, istnieją kontrowersje dotyczące jego potencjalnych działania toksycznych i rakotwórczych. W badaniach jednak nie ma jednoznaczności, a szkodliwość wydaje się być przede wszystkim zależna od dawki i sposobu aplikacji. Wykazano bowiem, że rakotwórczość u szczurów występuje dopiero przy stukrotnym lub tysiąckrotnym przekroczeniu standardowych norm dla człowieka!
