Termin „Zespół Napięcia Przedmiesiączkowego” (PMS), znany również jako premenstrual syndrome, jest często używany w kontekście humorystycznym przez mężczyzn, próbujących racjonalizować zmiany nastroju u kobiet. Niezależnie od dowcipów, PMS to poważny problem zdrowotny, który dotyka od 75 do 90% kobiet w wieku rozrodczym.
PMS to zbiór zauważalnych zmian emocjonalnych, behawioralnych i fizycznych, które kobiety mogą doświadczać w dniach lub nawet tygodniach przed menstruacją. Dla większości kobiet są to łagodne lub umiarkowane zmiany, które są częścią normalnego cyklu kobiecego. Jednak dla niektórych, te symptomy mogą być na tyle intensywne, że negatywnie wpływają na ich życie społeczne, zawodowe i rodzinne.
Określenie „Prawdziwy Zespół Napięcia Przedmiesiączkowego” jest używane tylko wtedy, gdy stan ten wpływa znacznie na jakość życia kobiety i utrudnia jej codzienne funkcjonowanie. Dotyczy to od 3 do 8% wszystkich kobiet. Symptomy PMS są różnorodne i indywidualne dla każdej kobiety, ale najczęściej obejmują zmiany w zachowaniu i emocjach, takie jak:
- napięcie, nerwoskłonność i nastroje depresyjne;
- gwałtowne zmiany nastroju, w tym epizody płaczu lub gwałtownego gniewu;
- zmiany w apetycie, w tym silne pragnienie słodyczy;
- problemy ze snem lub częste budzenie się w nocy;
- kłopoty z koncentracją;
- unikać kontaktów społecznych;
- zmiany w seksualności.
Wielu kobiet doświadcza również ogólnego zmęczenia, bólów głowy, mięśni i stawów, wzrostu masy ciała z powodu zatrzymania płynów, wzdęcia brzucha, skurczowych bólów podbrzucha, bolesnych piersi czy pogorszenia trądziku. Zaparcia, biegunka i nietolerancja alkoholu to także często występujące objawy. Wszystkie te symptomy zwykle ustępują do czwartego dnia miesiączki, a następnie pojawiają się ponownie na początku kolejnego cyklu miesiączkowego.
Najbardziej nasilona forma PMS to Pre-Menstrual Dysphoric Disorder (PMDD), która jest klasyfikowana jako zaburzenie depresyjne. Szacuje się, że dwie na sto kobiet doświadczają PMDD. W tym stanie, symptomy PMS są ekstremalne i mogą obejmować utratę kontroli nad sobą samym, poważną depresję i paranoję. Często towarzyszą im kołatanie serca, skurcze mięśni, mrowienia w kończynach i omdlenia. Alergie mogą nasilić się w tym czasie, a kobiety mogą także skarżyć się na zaburzenia widzenia i podwyższoną podatność na infekcje.
Diagnoza PMS jest stawiana, gdy kobieta doświadcza co najmniej dwóch symptomów PMS na tyle intensywnie, że wpływa to negatywnie na jej codzienne funkcjonowanie. Symptomy te nie występują pomiędzy menstruacją a owulacją, czyli w pierwszej fazie cyklu miesiączkowego.
