Zmagasz się z nieustannie drapiącym gardłem, kaszlem czy nudnościami? Powody tych dolegliwości mogą być różne, ale jednym z nich może być spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła. Gdy takie symptomy występują w wyniku typowej infekcji wirusowej, zwykle mijają po upływie 7 dni. Problem pojawia się jednak, gdy objawy te nie ustępują przez czas dłuższy niż 3-4 miesiące. W takiej sytuacji możemy mówić o chorobach takich jak przewlekły zespół spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardła (PNDS) lub zapaleniu zatok.
Przewlekły zespół PNDS może stanowić symptom chorób dotyczących górnych dróg oddechowych, jak również może być samodzielną jednostką chorobową. Jest to jedna z częstych przyczyn przewlekłego kaszlu, szczególnie jeśli objawia się on atakami kaszlu i trudnościami w oddychaniu zgłaszającymi się w formie świszczącego oddechu.
PNDS może być spowodowany różnymi czynnikami, w tym alergicznym nieżytem nosa, który prowokuje wydzielanie nadmiernej ilości śluzu przez błony śluzowe po ekspozycji na alergeny. Inne potencjalne przyczyny to niealergiczny nieżyt nosa, chroniczne infekcje górnych dróg oddechowych, powiększenie migdałków podniebiennych lub gardłowych, zapalenie zatok czy ich wady anatomiczne oraz choroba refluksowa przełyku.
W wyniku mechanicznego drażnienia receptorów znajdujących się w ścianie gardła i krtani przez spływającą wydzielinę, może dojść do wystąpienia wielu nieprzyjemnych objawów zespołu PNDS. Są to między innymi: kaszel przewlekły lub napadowy, świszczący oddech, ciągłe poczucie potrzeby połykania nagromadzonej w gardle wydzieliny, halitoza, obrzęk błony śluzowej nosa, trudności w oddychaniu oraz nudności.
Za pomocą wziewnych glikokortykosteroidów oraz antyhistaminowych leków doustnych, można łagodzić objawy alergicznego nieżytu nosa podczas zaostrzeń choroby. W przypadku istnienia wad anatomicznych czy polipów ograniczających prawidłową wentylację zatok, konieczna może być interwencja chirurgiczna. Natomiast przy chorobie refluksowej przełyku zaleca się stosowanie leków obniżających kwasowość soku żołądkowego, takich jak blokery pompy protonowej czy blokery receptorów histaminowych.
