Rak płuca jest najważniejszą przyczyną śmierci związanej z nowotworami w naszym kraju. Zazwyczaj diagnozowana po 45 roku życia, ta straszna choroba jest blisko skorelowana z paleniem tytoniu. Pierwsze etapy tego rodzaju nowotworu często nie prezentują wyraźnych symptomów, a wykrycie go najczęściej następuje na podstawie nieplanowanego zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej. Niezadowalająca skuteczność badań przesiewowych na raka płuca podkreśla ogromną wagę prewencji.

Z perspektywy złego rokowania, rak płuca to jeden z najczęściej występujących nowotworów złośliwych i główna przyczyna zgonów spowodowanych chorobami nowotworowymi. Istnieje wiele typów raka płuc, które można klasyfikować na podstawie ich struktury, cech biologicznych, przebiegu klinicznego oraz metod leczenia. Typy te obejmują raki niedrobnokomórkowe (takie jak płaskonabłonkowe, gruczołowe i wielkokomórkowe), a także drobnokomórkowe.

Raki niedrobnokomórkowe są generalnie mniej wrażliwe na chemioterapię, dlatego preferowane są metody chirurgiczne lub radioterapia. Z drugiej strony, rak drobnokomórkowy jest znacznie bardziej podatny na leczenie chemioterapeutyczne. Charakteryzuje się agresywnym wzrostem oraz skłonnością do tworzenia przerzutów w węzłach chłonnych lub odległych organach, takich jak kości, wątroba czy szpik.

Wczesne symptomy raka płuc są często niejasne, co prowadzi do ich ignorowania przez pacjentów. Mogą to być progresywna utrata wagi i ogólne osłabienie. Palący powinni zwracać uwagę na wszelkie zmiany w charakterze kaszlu. Późniejsze fazy rozwoju nowotworu mogą objawiać się dusznością, bólem w klatce piersiowej, pluciem krwią i nawracającymi zapaleniami płuc. Jeżeli nowotwór rozszerza się na sąsiednie narządy, mogą wystąpić objawy takie jak ból barku w przypadku guza szczytu płuca, chrypka czy nieregularny rytm serca.